Wanneer opgroeien niet vanzelf gaat en opvoeden een uitdaging wordt, zie ik vooral uitdagingen en kansen. Mijn deskundige collega’s zoeken naar hoe we de klachten kunnen begrijpen en verklaren. Vervolgens kom ik in beeld als gezinsbehandelaar om de vertaalslag te maken naar de dagelijkse praktijk. Dat gebeurt op de plek waar dat het handigst is, dus vaak in het gezin met (stief)ouders, maar bijvoorbeeld ook op school, bij de sportvereniging of bij grootouders -> dichtbij waar het kind/de jongere zich bevindt. Ik puzzel mee in wat het ‘het diagnostisch beeld’ betekent voor het kind/de jongere en zijn omgeving en welke kennis en vaardigheden dat vraagt. Door samen te kijken naar krachten en mogelijkheden, door sterke kanten verder te ontwikkelen en de omgeving van het gezin te betrekken ontstaan er verbindingen die helpend en helend werken. Kortom; creatief alle krachten gebruiken die een bijdrage leveren aan een goed leven van diegenen die voor hulp bij ons komen. Samenwerken binnen de regio met scholen, verwijzers en andere ketenpartners hoort daar als vanzelfsprekend bij, echter altijd in samenspraak met het gezin. Daarbij vind ik het belangrijk dat we als team oog houden voor alle personen die gebruik maken van onze hulp en dat we zorgvuldig aansluiten bij het tempo en soms ook de angst en wantrouwen wat mee speelt. Hulp vragen is soms een hele stap, waarbij het fijn kan zijn dat wanneer het nodig is, je bij de hand wordt genomen en er ook ruimte is voor humor, warmte en relativering.

Abonneer op Josine Boersen