Het was de blik in jouw ogen. Een blik van intense wanhoop en verdriet die mij diep van binnen raakte. Ik  zag deze blik door de jaren heen vaker,  bij andere jonge moeders die – net als jij- dwars door  eenzaamheid en verwarring zijn gaan. Dit kindje, jouw kindje waar we samen naar kijken is door jullie zo bijzonder gewenst. De wolk rondom zwangerschap en geboorte die in Nederland roze kleurt, is bij jou anders,  gitzwart, voelt uitzichtloos. 

Er klopt iets niet
Al tijdens de zwangerschap was jouw beleving anders. De gedachte dat er iets niet klopte groeide sneller dan jouw zwangere buik. In stilte ontwikkelde jouw angst zich in een zeker weten. Er klopt iets niet! Ik luister naar hoe  het was om sombere gedachten  te verdragen die niet rijmen met vragen en aannames die elke dag weer gesteld worden als je zwanger bent. Hoe hard je hebt gewerkt om jezelf te overtuigen dat het vast anders zou worden als de baby er zou zijn, hoe je hoop probeerde te houden door je aandacht te richten op het tellen van de zwangerschapsweken. Hoe verwarrend het  was om als zwangere naast controles bij de verloskundige, ook de POP poli* te gaan bezoeken en je van zwangere doorgroeit naar zwangere patiënt met een team van specialisten aan je zij. Hoe gevoelens van opluchting en falen met elkaar in gevecht zijn als het besluit genomen wordt om de bevalling in te leiden, omdat jij  het anders niet langer vol houdt. Het enige wat je nog kon denken was dat dit nare gevoel nu echt moest stoppen.

Je wilde zo graag blij zijn
Heel even zie ik glans in je ogen als je vertelt over het onverwachte gevoel van euforie direct na de geboorte. Over hoe er bij iedereen opluchting was toen jouw zoon veilig op jouw borst lag en je intens gelukkig leek te zijn. Hoe je probeerde te verbinden met je partner door je gevoel van opluchting met hem te delen, je wilde zo graag blij zijn, je goed voelen…tegen beter weten in. Steeds was daar die sluier die ieder fijn gevoel bedekte en zorgde dat de roze wolk ver van jou vandaan bleef. Eén prachtige dag was je die net bevallen vrouw, ontving je de zorg die daar bij hoort. At je samen met je partner beschuit met muisjes, bracht je samen een toost uit op het nieuwe leven. In stilte merkte jij op dat het échte genieten normaal zo anders is…

Dat zware gevoel, die sombere gedachten, die uitzichtloosheid, het was er weer in volle glorie toen je de volgende dag ontwaakte. Zo alles overheersend zwaar. De liefde voor dat kleine kindje dat zo afhankelijk is van jou leek zover weg te zijn. Beter leek het om hem ver van je vandaan te houden, over te laten aan al die mensen die wél die roze wolk beleefden, die vol waren van de schoonheid van jouw kindje, je probeerde jezelf gerust te stellen dat het echt wel goed zou komen. Je wilde het zo graag… maar hoe dan?!

Intense liefde tussen moeder en zoon
Zes weken oud is jouw zoon als wij kennismaken. Zes weken waarin je samen met een team aan specialisten geknokt hebt om de storm in jou tot rust te brengen. Niks geen fijne kraamtijd. Puur overleven. Angst en depressie. Zes weken waarin je  piekerde over hoe het verder moest met jou en je kindje. Met tranen in je ogen vertel  je dat je de kraamtijd over zou willen doen, maar dan  ‘normaal’. Ik moedig je aan om het contact met je kindje aan te blijven gaan, te herkennen wat voor hem en voor jou fijn is.  En heel langzaam merk je dat het werkt, dat de liefde voor je kindje gaat stromen. Maanden later denken we na over hoe we die eerste weken  die zo anders zijn verlopen opnieuw kunnen markeren. Hoe jullie mogen vieren dat je hebt vol gehouden, dat je hulp hebt toegelaten, dat – ondanks dat je zeker wist dat anderen beter zouden kunnen zorgen- toch het contact met je kindje bent aangegaan. Dat je steeds meer écht kunt genieten van dit kleine mannetje wat zo gewenst is. Met tevredenheid sluit ik mijn betrokkenheid af, door terug te blikken en vooruit te kijken, door te genieten van het kijken naar intense liefde tussen een moeder en haar zoon en samen met jou te genieten van beschuit met muisjes, paarse muisjes.**

 

*Polikliniek voor Psychiatrie, Obstetrie(verloskunde) en Pediatrie(kindergeneeskunde)

**Vanuit een droom van Lindy Prins ( kernteam lid Veerkrachtige Ouders) om ouders van premature kinderen  beter te zien heeft De Ruijter speciaal voor Wereld Prematurendag 2020 paarse muisjes geproduceerd. De originele roze en blauwe muisjes zijn samengevoegd naar paars, de kleur die symbool staat voor vroeggeboorte. Inmiddels mogen de paarse muisjes het verhaal  van alle ouders die te maken hebben met een complex geboorteverhaal markeren. Een aantal doosjes zijn aan  Jeugd ggz (Dimence) geschonken, zodat ook ouders die worstelen met  psychische problematiek de geboorte van hun kindje alsnog of opnieuw kunnen vieren.

 

Carla de Breij-op de Dijk is werkzaam als sociaal psychiatrisch verpleegkundige en Infant Mental Health consulent i.o. bij Jeugd ggz team noord Veluwe. Tevens is zij gezinshuisouder bij Omegagroep.