"Marilene en Carla trainen ons, zodat wij onze hulpververleners kunnen trainen, die op hun beurt ouders trainen.” Marian lacht: “Inderdaad, train de train de train de trainer. Zoiets.”
Het klinkt als een droom. Maar het is werkelijkheid! Dimence en Jeugd ggz kunnen dit en we noemen het Contextueel Behandelen. Omdat we het goed kunnen doen voor de situatie zoals die nu is: behandelen van volwassenen. En tegelijkertijd zorgen voor de toekomst: dat jonge kinderen samen met hun ouders een goede start maken voor de rest van hun leven.
... als jongeren zich daaraan spiegelen, dan krijgen ze makkelijk het gevoel dat ze óók zo perfect moeten zijn. Als ze niet aan dat perfecte plaatje denken te kunnen voldoen, kan dat gevoelens van somberheid oproepen of versterken.
Na een zorgelijke start gaat het nu heel goed. “Het is zo’n stralend kind,” glundert Micha. “Haar verhaal moet bekend worden,” vindt Katja. “Omdat je dit anderen ook zo gunt.”
“Faya is bij haar pleegouders en dat is goed. Ik wil een moeder zijn waar ze goed contact mee heeft. En dat hééft ze!” De klemtoon spat er van af. “Als Faya gelukkig is, ben ik het ook. Ik zou niet meer zonder haar kunnen.”
Carla de Breij is sociaal psychiatrisch verpleegkundige en thuisbehandelaar en ze benadrukt de noodzaak van vroege interventie: “soms al vóór de geboorte,” en de ernst van sommige situaties: “Het zijn soms zware problemen in complexe situaties. Van zulke jonge kinderen is het moeilijk te zeggen of er sprake is van ontwikkelingsproblemen. Maar we weten wél dat die eerste jaren zó belangrijk zijn.
